Strona 2 z 3

Re: Poetycznie...

Post: 23 wrz 2010, 16:41
autor: sigma
cyt. za: Biblia Warszawska

Łuk. 9,62

"A Jezus rzekł do niego: Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się do Królestwa Bożego."

Wstecz ogląda się ten kogo emocje każą mu się oglądać. A skąd biorą się emocje ? Z przeszłości... Dlatego dobrze jest się jej przyjrzeć.

:)

Re: Poetycznie...

Post: 23 wrz 2010, 17:06
autor: konrad
sigma pisze:Dlatego dobrze jest się jej przyjrzeć.


Sigmo, jeśli oglądasz się wstecz, nie nadajesz się do Królestwa Bożego. No chyba że ten fragment odnosi się jedynie do tych, którzy stoją przy pługu i się oglądają wstecz... A Ty chyba przy pługu nie stoisz, więc Ciebie ten fragment nie dotyczy.

Re: Poetycznie...

Post: 23 wrz 2010, 18:49
autor: atalia
Myślę,że w przyszłość spoglądają ludzie,którzy mają marzenia i plany,a ja już takowych nie posiadam.A raczej moje marzenia nie dotyczą spraw tego świata,ot,co.

Re: Poetycznie...

Post: 23 wrz 2010, 19:01
autor: sigma
konrad pisze: ... jeśli oglądasz się wstecz, nie nadajesz się do Królestwa Bożego. No chyba że ten fragment odnosi się jedynie do tych, którzy stoją przy pługu i się oglądają wstecz... A Ty chyba przy pługu nie stoisz, więc Ciebie ten fragment nie dotyczy.


Szeryfie, miałem na myśli spoglądanie wstecz dziejące się na poziomie podświadomym. W ogóle mi nie przyszło właściwie do głowy że ten akurat werset można odnieść wprost do kogoś pracującego na roli :).

:roll:

Re: Poetycznie...

Post: 23 wrz 2010, 23:18
autor: Luperci Faviani
atalia pisze:Luperci,proszę o jeszcze. :)

(bez tytułu)

Czy można być cząsteczką świata?

Żyć deszczem, miłością i latem…
Mieć oczy jak morze głębokie
I pachnieć, jak jesień wiatrem?

Wśród kwiatów płakać i śmiać się.
Mieć duszę zamkniętą w obłoku.
I wierzyć, że życie w nocy
Jest jednak pełne uroku!

(wierszyk autorstwa... mojej duchowej matki chrzestnej, gdy była wcielona)

Re: Poetycznie...

Post: 24 wrz 2010, 20:50
autor: atalia
Wiersz ten przywodzi mi na myśl znaną strofę Williama Blake`a:

Ujrzeć świat w ziarnku piasku,
I niebo w dzikim kwieciu.
Zamknąć w swej dłoni nieskończoność,
A wieczność w jednej godzinie.

Re: Poetycznie...

Post: 26 wrz 2010, 14:16
autor: cthulhu87
To może ja się podzielę moimi ulubionymi wierszami. Czasami sobie w myślach recytuję jak jadę komunikacją miejską :mrgreen: :

Poe Edgar Allan

Eldorado

Rycerz na schwał,
Na koniu w cwał,
W dzień jasny i w noc bladą-
Śpiewając rad,
Wędrował w świat
I szukał Eldorado.

Przeminął wiek,
Osiwiał człek,
Duch troską drżal mu bladą:
Bo nigdzie mu
Nie błysł kraj snu-
Rojone Eldorado!

A gdy już był
Bez tchu, bez sił,
Napotkał marę bladą.
O, cieniu, mów,
Gdzie kraj mych snów-
Mów, gdzie jest Eldorado?

Za szczyty gór,
Za kresy chmur,
W dolinę cieniów bladą
Śpiesz noc i dzień-
Odrzecze cień-
Tam znajdziesz Eldorado!

Przekład: A.Lange

"Milczenie"
Są takie bezcielesne rzeczy, są zjawiska,
Co mają byt podwójny, jak bliźnięca owa
Moc, co naraz z materii i ze światła tryska -
I naraz tworzy bryłę i cień w sobie chowa.

Tak dwulice Milczenie: naraz brzeg i morze,
Ciało i duch; pustynne kocha rumowiska,
Świeżą porosłe trawą; są w nim jakieś zorze,
Jakieś ludzkie pamiątki: więc się go nie trwożę,
Choć łzy mi płyną. Nigdy - dźwięk jego nazwiska.

To milczenie cielesne. Żadna zła potęga
Nie tkwi w nim. Więc spokojny bądź u jego progu.
Lecz, jeśli kiedy z losów woli nieodmiennej
Stanie przed tobą jego cień - elf bezimienny,
Co opętał samotny świat, dokąd nie sięga
Ludzka stopa - na ten czas duszę poleć Bogu!

Re: Poetycznie...

Post: 26 wrz 2010, 20:42
autor: atalia
W czasach wczesnej młodości byłam zafascynowana mrocznymi gotyckimi nowelami Edgara Alana Poe,takimi jak "Studnia i wahadło".Im więcej je czytałam,tym bardziej się bałam,ale nie potrafiłam im się oprzeć.
Dziwnym człowiekiem był ich autor...

Re: Poetycznie...

Post: 26 wrz 2010, 23:14
autor: cthulhu87
Ale pisał też weselsze rzeczy :), moja ulubiona nowela to "Złoty żuk"

Re: Poetycznie...

Post: 01 lis 2010, 10:05
autor: atalia
Przeczytajcie wiersz,który dla mojego śp. Rafała napisała moja przyjaciółka Iza:

biały krajobraz

nie płacz moje serce
to tylko mróz
łzy się skrzą
patrz jak pięknie

burka nocy
ptakom wieczny sen
liście skulone
jak krople krwi
to tylko ból

nie płacz
to tylko śnieg
i twoja biała piosenka

droga tak piękna
przez białe kłosy gwiazd

nie płacz moje serce