Czy egoizm jest nieodłącznym elementem rozwoju ewolucyjnego?
Duch na drodze do doskonałości przechodząc przez etap samolubny,mniej lub więcej przedłuża czas swoich reinkarnacji,jest to nieuniknione i korzystne ponieważ służy do poznania swojej indywidualności,woli, doświadcza w ten sposób braku miłości,pomoże mu docenić jak to jest w obecności miłości kiedy zacznie być jej świadomy.
Dlatego pierwsze objawy samolubstwa nazwiemy próżnością,w tej fazie znajdują się dusze młode są to dusze materialistów ,którzy czerpią radosć z najbardziej prymitywnych instynktów.Budzi się wtedy,pożądanie przejawiając się w postawach
takich jak:materializm i konsumpcjonizm,hedonizm na poziomie zbiorowym,imperializm i kolonializm czyli wykorzystywanie innych istot żądzą bogactwa.Ten etap wciąż panuje na waszej planecie,ponieważ znaczna część ludzkości nadal znajduje się na tym etapie duchowego dojrzewania.
W miarę jak duch postępuje w zrozumieniu uczuć ,ten materialistyczny egoizm zaczyna przekształcać się w egoizm duchowy.
To również etap próżności.Na tym etapie duch nadal trzyma się egoizmu w tym samym czasie stawia pierwsze kroki w rozwoju uczuć.Chociaż wciąż niechętnie daje,ale w stanie jest rozpoznać obecność miłości,dobrego samopoczucia i szuka ,aby jej dostąpić.To wszystko dzieje się stopniowo ,to znaczy jest fazą przejściową w której próżność,
przywiązanie,zazdrość i inne pobudki egoistyczne powszechne i obecne są do dzisiaj na Ziemi.
Niektóre formy egoizmu mogą kosztować ducha kilka tysięcy lat życia.Jednak po pewnym czasie ,gdy duch zaczyna być świadomy swojego egoizmu i szkody,którą wyrządził innym istotom zaczyna nabierać odpowiedzialności,a tym samym jest bardziej wrażliwym na
cierpienie ,które generuje.
Wtedy w pewnym momencie duch budzi swoje uczucia,czuje potrzebę kochania i odkrywa,że aby być szczęśliwym trzeba miłować.
Duch Isaias